het vervolg

Het verschil tussen denken en doen blijkt maar weer eens. Ondanks mijn voornemen om mijn blog bij te werken duurt het nu toch zomaar twee weken voordat ik het aan het digitale papier toevertrouw. Geeft niet voor mij, maar zegt wel iets over mijn discipline. Jezelf dit afvragen is ook al refelectie, dus ik ben goed bezig...
Terug in de tijd, want hoe word ik coach blijft de vraag. Door mee te draaien, mee te doen en mee te geven (van trainingen). Hieronder mijn verslag en leerervaringen. Ik moet er wel bij vertellen dat ik nu vanuit ander perspectief kan beoordelen wat er toen plaatsvond, dan wanneer ik het direct had gedaan.
Op maandag 28 april mocht ik mij melden in Hotel Sparrenhorst om mee te draaien bij J. De opleiding betrof Leergang voor Managers. Ik heb de verleiding kunnen weerstaan om niet gelijk het hele draaiboek te lezen. Voor mij was alles dus nieuw. Dus ook de wandeling van het station naar het hotel met een rolkoffertje achter me en de afwezigheid van huis van twee dagen. De kennismaking met de deelnemers in de bar maakte me eigenlijk nog nieuwsgieriger, wat beweegt die mensen? Zij willen coachend werken als manager. Hoe worden zij coach? Het eerste contact was goed. Nieuwe mensen is wel spannend, ik heb er weinig moeite mee. J. haalde ons op en beneden in de 'blauwe ruimte' namen we plaats. Ik kreeg even de gelegenheid mezelf voor te stellen en mijn rol te verduidelijken. J. had in het blok ervoor al aangekondigd dat ik erbij zou zijn, dus mijn aanwezigheid was geen verrassing.
J. vroeg naar de reacties nav. het eerste blok. Ik bemerkte dat ik gelijk in zo'n groep al oordelen ging vormen over wat voor types het waren. De bij de handjes, de rustige en de stille, de lieve en de slimme. Is dat nou goed of niet goed als coach? Ik liet het maar op me afkomen en gebeuren. Het programma voor die twee dagen passeerde de revue en de leerdoelen werden genoteerd en opgehangen. Verder werd de huiswerkopdracht, de 360 graden feedback, kort besproken vanuit algemeen perspectief. Dus geen persoonlijke zaken. J. ging kort in op het fenomeen coachen op competenties en ieder bedrijf heeft vanuit de eigen invuling van de missie en visie zijn organisatie doelen bepaald. Die doelen zijn weer bepalend voor de afdelings -of teamdoelen. En daar heb je als manager mee te maken. Welke competenties zijn van belang om je afdelings doelen te halen. Hoe werk je daar als manager mee? Welke meetlat is nodig, en hoe wordt gemeten. De deelnemers moesten eerst in tweetallen hun leerdoelen formuleren en bespreken. Belangrijkste vraag was: welke gedrag vanuit coachprofiel past bij de door jou aangegeven leerdoelen? Ik had in de week voor deze tweedaagse al een uitgebreide verhandeling van Ma. gekregen over de vier succesfactoren, maar ik had ze nog niet helemaal kunnen plaatsen in de werkpraktijk. Nou hier was ie dan...Mijn eigen leerdoel was om in die twee dagen te zien hoe een tweedaagse nu eigenlijk werkt. De verhouding theorie en praktijk, het programma, de opzet en inhoud. De werkwijze van J. Hoe is haar aanpak? Welke vragen stelt ze? Hoe ga je coachend om met vraagstukken en vooral, en dat vond ik erg moeilijk, hoe leg je het eigenaarschap bij de ander? Nu dat heb ik echt wel gezien bij J. Knap om dat eigenlijk zo makkelijk bij de groep te leggen. Makkelijk...in coaching heet dat dat de coach lui lijkt.
De eerste modellen volgden: de Gouden Driehoek (GD) en de STAR. J. had me vantevoren al verteld dat deze tweedaagse niet heel spannend was, omdat het meer intrumenteel was, ze vond het zelf ook minder leuk om te doen. Ze liet daarom de theorie al gauw plaatsmaken voor praktische sessies. En daar kwam bij mij echt wat los. Dit is coachen. Zo'n GD, je hebt echt goud in je handen. Vanuit het systeemdenken is de GD echt een manier om het hier en nu te koppelen aan daar en dan. Wat nu hier gebeurd tussen twee mensen is dat herkenbaar voor een situatie in het werk? Ik werd getriggerd tijdens de oefensessies (als observant) om iets te willen zeggen over de oefening. Wat in mij roept zo iets op? Nu zeg ik dat ik veel beter begrijp dat ik die interventie wilde doen... te laten zien dat ik het beter wist en hun daarmee kon helpen...maar oeps, dat is niet wat coaching is...Wist ik veel, het kwam wel goed over. Leermoment, want de drama driehoek kende ik toen nog niet, maar achteraf was ik wel de redder en dan zit je dus wel in die dramadriehoek. Een goed coach blijft eruit. Daarnaast ervaarde ik heel duidelijk zaken als projectie en overdracht.
De STAR toepassen vanuit een recente situatie, vanuit ik beschreven en in tegenwoordige tijd, zo kende ik hem nog niet, en leuk om te zien hoe er dan met drietallen op geoefend wordt. Natuurlijk interesseert de theorie me wel, want het geeft je altijd de basis van je kennis en die heb je straks als coach echt nodig. ik zoek algauw naar verdieping achter zo'n theorie, waarom? is dat onzekerheid, is dat omdat ik meer wil weten, dan een ander, is dat om mij boven een ander te plaatsen? Nou dat heb ik wel altijd zo gezien. Mooi om eens te onderzoeken....